2 Ocak 2013

Mucize'nin Doğuşu


1.5 yıllık evliliğimin ardından eşim ve ben bebek sahibi olmaya karar vermiştik.Aslında en az 3 sene çocuk düşünmüyorduk ama hormonlarımız ağır bastı diyelim :))O kadar çabuk tutunmuştu ki annesine bizi de çok şaşırtmıştı.Çok güzel ve çok rahat bir hamilelik geçirdim.Ne mide bulantısı ne aşerme hiç bişey yoktu bende ,karnım şişmese kendimi hamile gibi bile hissetmiyecektim.6-7-8 ve 9.uncu aylarım tam yazın  en sıcak zamanlarına denk gelmişti ve yazı çok seven ben artık gerçekten bunalmıştım.Aslında hiç normal doğum düşünmemiştim çünkü çok korkardım sezeryan olurum diye düşünürdüm hep taki hamile kalana kadar ; fikrim çok çabuk değişmişti, belkide ben öyle diyorum deli  cesareti gelmişti bana Allahın işi işte bazı şeyler yaşanacaksa önüne geçemiyosun kesinlikle :(

40 haftanın dolmasına 3 gün vardı ve ben artık sabırsızlanmaya başlamıştım ki  hafif hafif sancılar hissediyordum,oğlum tam gününde gelicek biliyordum öyle hissediyordum.Tam 40. haftamın dolduğu gün kontrolüm vardı nasılsa o yüzden sancılara 1-2 gün dayandım hemen gitmek istemedim hastaneye.1 Ekim Pazartesi binbir heyecanla hastanenin yolunu tuttuk.Kayınvalidem yanımdaydı,annemler benim evde telefon bekliyolar her an gelin ben doğuruyorum diyebilirim diye :))Doktor doğumumun başladığını ve yatış yapmamız gerektiğini söylediğinde evet dedim benim oğlumla tanışma vaktim gelmişti artık..Hiç korkmuyordum okadar cesaretliydim ki ben bile inanamamıştım kendime:)Suni sancılar ,serumlar derken vakit gelmişti artık,o arada  dışarda nasıl bir yağmur ve gökgürültüsü vardı anlatamam size ,oğlum adıyla geliyodu Ayaz...

Sancılardan çok korkardım,doğumdan değil ama bu kadar zor olabileceğini hiç düşünmemiştim en azından benim için.Herşey son ana kadar çok güzeldi, iyi gidiyordu biraz zorlanmayla oğlumu karşımda buluvermiştim.Ama ağlamıyordu,hiç ses yoktu, çok korktum 'Allahım nolur benim başıma böyle bişi gelmiş olmasın ' diye yalvardım.Bir iğneden sonra oğlum ağlamaya başlamıştı,doktorlar yorgun olduğunu söylediler.Onun sesini duyduğum anı dünyalara değişmem.Beni odama ,oğlumu küveze aldılar.Ha çıktık ha çıkıcaz hastaneden derken birdaha asla yaşamak istemediğim o an geldi doktor bebeğimde bir komplikasyon geliştiğini yani aslında nöbet geçirdiğini ,ve acilen izmire sevk etmesi gerektiğini söyledi.Dünyam başıma yıkılmıştı,rüya olması için dualar ediyodum kendi kendime ,ama gerçekti ve ben gerçekten bunları yaşıyordum.Oğlumu apar topar izmire götürdüler ve bizim için artık zor günler başlamıştı...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

yorumlarınız için şimdiden teşekkürler...