Babası,dedesi ve babannesi gitti peşinden, ben gidememiştim ve onu bidaha görebilecekmiyim onu bile bilmiyordum.Eve geldim elim boştu ,hala inanamıyordum yaşadıklarıma ama gerçekti herşey..
Gözüm,kulağım hep telefondaydı eşimden gelicek iyi bir haber bekliyordum.Ve beklediğim haber geldi , İzmir Tepecik Eğitim Araştırma Hastanesi doktorları oğlumu muayane etmişlerdi.Eşim 'oğlumuz gayet sağlıklı görünüyormuş,küveze bile almamışlar 'dedi. Dünyalar benim olmuştu .Hemen tedaviye başlandı,orada tekrar nöbet geçirdiği için artık küveze almışlardı , mr - eeg bütün filmleri çekilmişti.Birgün iyi haber alsam ,ertesi gün kötü haber alıyodum.Kafatasında kanama vardı ve hayati riski devam ediyordu.Salı ve Perşembe günleri sadece anne ve babası görebiliyordu oğlumu.Perşembe günü annemleride alıp izmire gittik.Oğlumu görmek istiyordum artık yanında olmak istiyordum.Hastane bahçesinden içeri girdiğimde kalabalığa inanamadım ,meğer ne çok bizimle aynı durumda olan insan varmış.Eşimin boynuna sarıldım,ikimiz birarada olunca katlanması biraz daha kolay olmuştu herşeye.
Önce doktorlarından durumu hakkında bilgi alıp ondan sonra içeri giriyorduk.Onu küvezde gördüğüm anı size anlatmam mümkün değil,gözlerimden yaşlar boşaldı bir anda..Bu benimmi diye kendi kendime sayıkladığımı hatırlıyorum.' oğlum annen geldi artık yanındayız nolur dayan ,sen çok güçlü bir bebeksin bunu biliyorum ' dedim.Çok güzeldi benim oğlum...
Günler hızla geçiyordu ,hergün sabah doktordan durumunu öğrenene kadar ruh gibi geziyorduk evin içinde ,güzel bir haber aldığımızda dünyalar bizim oluyor,kötü haberde yıkılıyorduk.
Ve nihayet durumu iyiye gitmeye başlamıştı.17 ekim benim yeniden doğduğum gündür.Oğlumu kucağıma aldığım,doya doya kokladığım gün.
Artık evimizdeyiz.Küçük mucizem kötü günleri atlattı.Çok güçlü bir bebek olduğunu herkese gösterdi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
yorumlarınız için şimdiden teşekkürler...